Τελικά το μάθημα της Φυσικής μπορεί να γίνει πολύ ενδιαφέρον.. Στο 3ο κεφάλαιο του βιβλίου μας αναφέρεται:Κάποιοι μονοκύτταροι μικροοργανισμοί είναι επιβλαβείς για τον άνθρωπο, πολλοί άλλοι όμως είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι για την παρασκευή εμβολίων αλλά και τροφίμων. Το γιαούρτι και το κρασί παράγονται χάρη στη ζύμωση που προκαλείται από μικροοργανισμούς.

 Επειδή με το κρασί είχαμε μια δυσκολία λόγω εξοπλισμού, αποφασίσαμε να παρασκευάσουμε γιαούρτι και κεφίρ. Το γιαούρτι εύκολο.. Ένα λίτρο γάλα, να πάρει μια βράση, το αποσύρουμε και το αφήνουμε να κρυώσει, τόσο ώστε να μπορούμε να κρατήσουμε το δάχτυλό μας (πλυμένο έτσι;) μετρώντας μέχρι το δέκα. Δυο κουταλιές της σούπας παραδοσιακό γιαούρτι μέσα, ανακάτεμα για να ομογενοποιηθούν τα υλικά, το σκεπάζουμε και το ξεχνάμε για μια μέρα.

Το κεφίρ ακόμα ευκολότερο.. Ρίχνουμε τους μύκητες σε μια κανάτα σ' ένα λίτρο γάλα. Η διαδικασία περιγράφεται παρακάτω.

Το κεφίρ είναι ένα ρόφημα, που παραδοσιακά γίνεται με αγελαδινό γάλα ή κατσικίσιο γάλα και το οποίο έχει υποστεί ζύμωση. Αυτό γίνεται με την προσθήκη “σπόρων” κεφίρ στο γάλα. Δεν πρόκειται ακριβώς για σπόρους, με τη συμβατική έννοια της λέξης, αλλά για καλλιέργειες ζυμομυκητών και βακτηρίων γαλακτικού οξέος, που μοιάζουν με κομμάτι από κουνουπίδι στην εμφάνιση.

Για περίπου μία ημέρα αυτοί οι μικροοργανισμοί στους κόκκους κεφίρ πολλαπλασιαστούν και ζυμώνουν τα σάκχαρα στο γάλα, μετατρέποντάς το σε κεφίρ. Στη συνέχεια, οι κόκκοι απομακρύνονται από το υγρό και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά.

Έτσι, βασικά, το κεφίρ είναι ένα ρόφημα, αλλά οι κόκκοι κεφίρ είναι η απαραίτητη “πρώτη ύλη” για να παραχθεί αυτό το ρόφημα. Τα βακτήρια γαλακτικού οξέος μετατρέπουν την λακτόζη στο γάλα σε γαλακτικό οξύ και γι' αυτό έχει ξινή γεύση, όπως το γιαούρτι, αλλά με μια λεπτότερη υφή.